MIJN LAATSTE DEEL VAN HET LEVENSVERHAAL

In het laatste deel ga ik praten over mijn familie en Elkon of Intesa. Mijn ouders hebben mij altijd door dik en dun gesteund. Daar ben ik hen eeuwig dankbaar voor! Mijn vader is predikant geweest bij de Zevende -dags Adventkerk en is nu op pensioen. Mama en ik gaan ook elke week diezelfde kerk. Op mijn 17de werd ik gedoopt! Het geloof in God geeft mij heel veel kracht en houdt me sterk om door het leven te gaan. mama is als huisvrouw door het leven gegaan om voor mij te kunnen zorgen. Toen we voor de 2de, keer in Gent woonden werd ons gezin aangevuld door mijn broer Jonathan. Hij is ondertussen 25 jaar en woont nog steeds thuis.
Hij is bij de politie. Ik ben echt heel blij dat hij er is! Toen ik dus van school af moest; had mama een geschikt dagverblijf gevonden met daarbij een trainingshuis. Dat hield in dat mensen met een beperking een soort training konden volgen voor zoveel mogelijk zelfstandigheid aan te leren op alle gebieden. Daar heb ik veel geleerd! Onder andere assertiviteit en daar heb ik leren koken. In die tijd ging ik naar het doppahuis om Franse les te volgen en dat vond ik heel integrerend. Toen had mijn begeleidster van het trainingshuis me al aangeraden om mij op de wachtlijst te zetten voor de woonvorm van Elkon; dus schreef ik mij iEen aantal jaren daarna was er een plaats vrijgekomen en kon ik in Alken gaan wonen. Dat was in een tehuis voor niet-werkenden in een sociale woonwijk. Het waren heel kleine kamertjes,  maar heel huiselijk. Ik deelde er een huisje met 2 andere bewoners. Daar woonde ik 5 jaar. Van '98 tot 2003. Ondertussen had Elkon een bouwproject opgestart in Kuringen voor de nieuwbouw van een woonvorm met 10 kamers en later nog eens 10.  Wegens de lange wachtlijsten warden er nog eens 6 extra kamers voorzien.. Uiteindelijk wonen we hier met 26 personen. Het is een mooi gebouw,  met grote kamers,  maar het huiselijke is wel weg,  wat jammer is. mijn moeder heeft heel lang meegeholpen om veel centen in het laadje te brengen; omdat ik al een aantal jaren een hele grote fan van Koen Wauters was, hadden we hem gevraagd of hij peter wou zijn van onze actie en tot onze grote verbazing had hij ja gezegd. Lisa del Bo is onze meter geweest.  De officeële opening van het nieuwe gebouw was in 2005 met hel veel belangrijke mensen. Ooit had ik een korte relatie van 2 jaar met David en momenteel heb ik een mooie vriendschapsband met Stijn. Ik reis heel graag en ben al veel gegaan; het verste is Zuid-Amerika geweest! Twee jaar geleden was er een mega groot feest voor mijn 40ste verjaardag met heel veel mensen! Dit is voorlopig het einde van het verhaal! ! !

VERVOLG LEVENSVERHAAL 1

Voila, het tweede deel van mijn levensverhaal begint in de eerste kleuterklas waar een van mijn beste juffrouwen mij dadelijk heel goed heeft opgenomen; Want omdat ik altijd in de eerste week van het schooljaar verjaar (6 jaar)hadden ze voor mij een gewone rolstoel ineen geknutseld en ik had daar nog nooit in gezeten. Dat bleek vooral voor mijn moeder een heel raar zicht omdat ze me voordien alleen maar in een buggy had gezien. Het was eigenlijk voor mij een van de mooiste cadeaus in mijn leven omdat ik dan veel hoger zat. Van de eerste kleuterklas ben ik dadelijk naar de derde kleuterklas overgegaan omdat ik ondertussen al 8 jaar was. Toen ging ik naar het eerste leerjaar maar dat moest ik over 2 jaar verspreiden omdat het algemeen niveau van de school heel laag was. Eigenlijk verveelde ik mij dagen rot want mijn IQ lag hoger dan de rest van de kinderen en daardoor moest ik alle lessen gewoon meevolgen; dat werd op den duur super saai! Toen ik acht jaar later in het vijfde leerjaar zat had mijn moeder een andere school gevonden maar die lag in de buurt van Gent. Omdat mijn ouders niet wilden dat ik op internaat ging, verhuisden we naar Melle in de buurt van Gent, 3 km van de school. Daar kon ik beginnen in het vijfde leerjaar, het tempo was veel hoger en ik kon goed mee met het gemiddelde van de klas, maar toen ik naar het zesde leerjaar wou gaan; zeiden ze dat ik naar het eerste middelbaar-beroeps moest omdat ik ondertussen 15 jaar was geworden en als iemand zo oud is; Moeten de leerlingen altijd naar het middelbaar gaan. Dus ging ik me voor de zoveelste keer vervelen in sommige lessen wanneer het bijvoorbeeld een kookles of huishoudelijke lessen waren en kon ik niet echt in de praktijk omzetten. Daarna kon ik eindelijk naar het eerste middelbaar latijn overgaan. Dat ging erg vlot; alleen wilden sommige leerkrachten mijn examens niet helpen opschrijven en dat was eigenlijk best vervelend omdat ik zo niet volledig kon oordelen of ik de leerstof helemaal onder de knie had. In het tweede middelbaar deed ik economie en dat ging nog net; maar in het derde was het tempo jammer genoeg veel te hoog geworden voor mij. Daardoor zeiden ze ons dat ik beter naar een andere opleidingsvvorm moest gaan om daar dan zogezegd de lessen verder te kunnen doen;  maar dit waren voor de zoveelste keer loze beloftes Daar heb ik nog 2 jaar gezeten want als je in opleidingsvorm 1 terecht kom, moet je op 21 jaar van school af. Dit was jammer genoeg het einde van mijn schooljaren en tevens het einde van het tweede deel!! !

Start van het levensverhaal

HALLO Iedereen, graag zou ik mijn levensverhaal met jullie willen delen. Mijn vader heeft als beroep predikant en mijn moeder is huisvrouw. Het begon allemaal in Evergem (bij Gent) waar mijn moeder en vader mij maakte.

Alles ging goed totdat ik op 7 maanden heel ongeduldig op de wereld wou komen, Die dag was op 7 september 1972! Toen begon de nachtmerrie voor mijn ouders en mijzelf! Omdat ik te vroeg was geboren en maar 1kilo 250 woog en maar een lengte van 37cm had moest ik in de couveuse. Na 10 dagen is het daar misgelopen doordat ik een paar minuten blauw was.

De poetsvrouw is daarop uitgekomen en die heeft alarm geslagen. Mijn ouders waren zeer van streek en kregen eigenlijk geen enkel informatie van de dokters. De eerste acht weken lag ik in de couveuse en daarna vier weken in een verwarmd bedje.

Op Sinterklaasdag 1972 mocht mijn moeder mij voor de eerste keer in haar armen nemen en de dag daarna mocht ik mee naar huis gaan, maar dat werd eigenlijk een echte ramp voor mijn ouders; want toen ik thuis kwam huilde ik 8 maanden lang dag en nacht van de honger. Omdat mijn zuigreflex niet ontwikkeld was kon ik niet zuigen en leed eigenlijk constant honger.

Ook hebben ze in die periode mijn schedeltje opengedaan om te kijken wat er zou kunnen misgelopen zijn; maar dat was eigenlijk niet nodig geweest. Daardoor heb ik nu wel een stom litteken op mijn voorhoofd!

Mijn moeder ging van het ene ziekenhuis naar het andere en van de ene dokter naar de andere; maar niemand zei iets van 'zuurstofgebrek' na de geboorte. Toen ik ondertussen acht maanden oud was hebben ze me in het UZ in Gent gebracht. Vijf maanden lang niet geslapen wegens mijn wenen kunt U zich voorstellen hoe hopeloos mijn ouders werden. De volgende dag zullen voor hen onvergetelijk blijven. Ik was met handen en voeten vastgebonden , men had mijn mooie zwarte krullen helemaal afgeschoren en hadden zonder hun medeweten een punctie uitgevoerd. Mijn moeder werd dan op een heel nuchtere manier medegedeeld dat ik s'anderendaags zou geopereerd worden aan het hoofd t.t.z. de linkerschedel openmaken. En er zou nog een tweede operatie de week erop volgen. Maar doordat ik voortdurend koorts had hebben ze die operatie een week moeten uitstellen. Ik werd uiteindelijk dan een paar dagen gewoon naar huis gestuurd met de parafine nog op mijn hoofd en er werd gewoon gezegd dat ik als een kasplantje door het leven zou gaan. Wat een nachtmerrie!!!Uiteindelijk kwam er na 3 jaar een buurvrouw aanbellen om te zeggen dat het beter zou zijn dat ik kine zou volgen. Ik was nog klein en men kon niet direct zien dat mijn mototiek niet in orde was.Voor mijn ouders was het heel nieuw omdat ze nog nooit van het woord "kine" hadden gehoord. Toen we ondertussen naar Limburg waren verhuisd leerden mama en papa een hele goede kinesist kennen die mij een aantal jaren goed behandeld heeft. Zijn naam is T. B. ; bedankt voor al die jaren dat je mij kine gaf.

Hij stelde mijn ouders voor om mij naar een aangepaste school te laten gaan omdat hij merkte dat ik heel intelligent reageerde en onder invloed van hem belandde ik in Diepenbeek "st. Gerardusinstituut.

Dit is het eerste deel van mijn levensverhaal. Mijn voorschoolse tijd. Deel twee volgt.